Is een blauwe plek bij een kind het gevolg van een valpartij of is er meer aan de hand? De Forensische Polikliniek Kindermishandeling (FPKM) doet onderzoek naar letsel bij kinderen wanneer er wordt getwijfeld of de toedracht van dat letsel wel klopt met het verhaal dat erover wordt verteld. Het forensisch onderzoek kan leiden tot het in beeld brengen van mishandeling of seksueel misbruik. Op die manier kan het bijdragen aan het vervolgen van een verdachte. Het kan ook juist de omgeving geruststellen als er een medische oorzaak of ongeluk wordt vastgesteld.
Pijnlijk Bewijs kijkt voor het eerst mee met de dagelijkse werkzaamheden van de Forensische Polikliniek Kindermishandeling (FPKM). De documentaire geeft een unieke inkijk in het ingewikkelde werk van de medewerkers van de polikliniek, die na een melding van letsel het liefst zo snel mogelijk forensisch onderzoek doen. Door middel van het afnemen van sporen en praten met het kind op het moment dat het letsel nog ‘vers' is, hoopt de polikliniek de grootste kans te hebben om de oorzaak vast te kunnen stellen.
In twintig jaar tijd is het aantal autistische kinderen enorm toegenomen; ongeveer één op de honderd kinderen krijgt de diagnose. Louis Theroux heeft een documentaire gemaakt over hoe gezinnen en scholen in Amerika daar mee omgaan. Louis reist voor de documentaire naar New Jersey, waar een van de meest innovatieve scholen voor autistische jongeren staat. Hij probeert uit te zoeken hoe de kinderen en hun familie autisme ervaren en hoe ze geholpen kunnen worden.
Ieder jaar worden in Nederland kinderen te vondeling gelegd. Vaak komt hulp te laat. Op 2 september 2014 opende in Papendrecht de eerste vondelingenkamer, waar wanhopige ouders hun pasgeboren baby anoniem kunnen afstaan.
In 1990 begon regisseur Sergei Miroshnichenko in de voormalige Sovjet-Unie aan zijn eigen variant op 7 Up. Dit in navolging van de befaamde documentaireserie 7 Up van Michael Apted, waarin Apted vanaf 1964 om de zeven jaar het leven van een aantal Britse kinderen volgt. Born in the USSR: 28 Up is de vierde serie in de Russische reeks. De hoofdpersonen, op hun zevende voor het eerst gefilmd, zijn geboren in een land dat niet meer bestaat als zij zeven jaar later gefilmd worden. Nu zijn ze volwassen en een aantal van hen woont in het buitenland. De transformatie van de voormalige Sovjet-Unie naar het moderne Rusland heeft een duidelijke weerslag op de ontwikkeling van de levens van de hoofdpersonen, die inmiddels 28 jaar zijn.
Documentaire over mensen die de strijd aangaan met hun laaggeletterheid. Stap voor stap worden doelen bereikt en leiden kleine aangeleerde vaardigheden tot nieuwe mogelijkheden.
Yula lijkt in bijna alles een doorsnee tiener: ze experimenteert met make-up, verandert haar haarkleur van blond naar rood en weer terug, proeft van drank en sigaretten en wordt voor het eerst verliefd. Bijna doorsnee, want haar leefomgeving is op zijn zachtst gezegd buitengewoon.
Yula woont op de grootste vuilstortplaats van Europa, nog geen twintig kilometer van het centrum van Moskou. Een buitenaards ogende plek, waar vrachtwagens en heftrucks dag en nacht af- en aanrijden om eindeloos afval te verplaatsen. Samen met haar moeder, een handvol andere kinderen, dronkaards en outcasts slijt Yula haar dagen rondscharrelend tussen het vuil. Op zoek naar eten, beschuttingsmateriaal en tijdverdrijf. Filmmaker Hanna Polak, die met haar korte, prijswinnende documentaire The Children of Leningradsky haar camera al richtte op de zwerfkinderen rond treinstation Leningradsky in Moskou, volgt Yula en haar lotgenoten al veertien jaar. Ze biechten haar op dat ze geen alternatief zien, dat ze zichzelf minder waard vinden dan honden. Dat hier mensen rondlopen die ooit dokters waren, piloten, vrachtwagenchauffeurs of pedagogen, dat het leven in het Rusland van Poetin keihard is. Maar altijd is daar Yula, die haar hoofd niet laat hangen, haar leven leeft en durft te blijven dromen van een eigen flatje.
Forensic Hospitals Theroux’s documentary saw him visit Ohio’s state psychiatric Hospitals, spending time with patients who had committed crimes, sometimes violent, and had been found NGRI – not guilty by reason of insanity. The first episode of the two-part series saw him visit patients who were struggling to come to terms with their crimes, and the clinicians who interacted with them daily helping to make them safe. Louis met 39-year-old Jonathan, who had killed his father by stabbing him a reported 40 times while in the grip of a mental illness. He also spoke to Judith, a woman locked up after she had been accused of stabbing another woman on a bus with a pair of scissors. She had been diagnosed with paranoid schizophrenia, but did not believe she was mentally ill. While the subject matter was tough to watch, many viewers felt the documentary and Louis’ interview technique gave a ‘fascinating’ look into a mostly hidden world.
Ook in Amerika speelt dit probleem, dat werd pijnlijk duidelijk tijdens de BBC documentaire die Louis Theroux laat in deze documentaire duidelijk zien dat veel ouders die geconfronteerd worden met opstandig gedrag van hun kinderen steeds vaker naar psychoactieve drugs grijpen en dat er 10-jarigen zijn met diagnoses van bipolaire stoornis tot ADHD. Zowel de medicatie als het diagnosticeren ligt in veel landen onder vuur. In Nederland is in iets meer dan vijftien jaar het aantal diagnoses ADHD meer dan verhonderdvoudigd.
De alleenstaande Naziha – ooit bestempeld als moeder van ‘een van de grootste Marokkaanse probleemgezinnen van Amsterdam’ – vecht voor haar vrijheid en die van haar tien kinderen. Negen jaar geleden scheidde Naziha van haar dertig jaar oudere man. Met vallen en opstaan probeerde ze vervolgens haar kinderen op het rechte pad te houden en hen een goede toekomst te bieden. Een gevecht tegen de lange arm van de geschiedenis, sociale controle uit de gemeenschap en zoons die willen dat ze zich meer gedraagt als andere Marokkaanse moeders. Tientallen hulpverleners kwamen over de vloer, archiefkasten vol dossiers zijn over het gezin geschreven. Nu, in de stilte na de storm, zijn de oudste zoons uit huis en is Naziha strijdlustiger dan ooit. Ze wil een vrij leven leiden waarin ze haar eigen keuzes mag maken en zich kan ontwikkelen. Ze wil koste wat kost dat haar enige dochter, haar jongste kind, wel vrij mag zijn. Wilskracht, moed en humor slepen haar erdoorheen. Haar openheid voelt als noodzaak. Maar net als het tij lijkt gekeerd, slaat het noodlot toe. Het normale rustige leven waarvan ze droomt, is opeens verder weg dan ooit. Naziha’s Lente, een film van Gülşah Doğan (Liefdeswinter), geeft een ontroerende en intieme inkijk in het leven van een Marokkaans-Nederlandse vrouw die de muur van schaamte wil doorbreken nu zij de regie over haar eigen leven terugpakt.
In deze serie helpt psycholoog Kas Stuyf jongeren die het niet voor elkaar krijgen iets van hun leven te maken. Ze komen in aanraking met justitie, maken hun opleiding niet af of lachen om een baan. Steeds weer vergooien ze eigenhandig hun kans op een toekomst. Sommige van deze jongeren hebben een psychische aandoening, anderen kampen met persoonlijke problemen of verslavingen. In deze zevende aflevering van Van de straat worstelt Jordy nog altijd met zijn belofte om naar een kliniek te gaan bij thuiskomst. Ook vindt hij het na het vertrek van zijn ouders moeilijk om zich nog in de groep te mengen.
Pagina 9 van 16