Als zijn relatie voor de tweede keer op de klippen loopt, zakt bij Henri de moed in de schoenen. Hij zal het allemaal wel niet kunnen, was altijd al zo, zijn hele leven. Een sufferd, een loser, deugt voor niets. Henri zinkt weg in een depressie, zonder het te beseffen. Hij drinkt, rookt en slikt alles wat voor handen komt. “Zo lang ik mij maar anders kon voelen, dan ik mij voelde; zo lang ik überhaupt maar iets kon voelen”, zegt Henri over die periode. Hij laat zijn twee kinderen bij zijn partner achter, het is over en uit. Zelfs als vader deug ik niet, denkt Henri.
PATRICK WORDT NIET MEER GEPEST
Moeder Jozien meldt zich via de huisarts bij Molendrift. Patrick gaat elke dag huilend naar school. Ze kan het als moeder niet langer aanzien. ‘Zo gaat het al jaren’, vertelt ze in tranen bij de intake, ‘al stap ik duizend keer die school binnen, niemand luistert naar mij, niemand doet iets en ondertussen gaan wij er allemaal aan kapot.’ Patrick is een stille jongen. Hij wordt bijna dagelijks gepest op het schoolplein; schoppen en slaan, Patrick komt geregeld met blauwe plekken thuis. Maar op school laat hij niets merken. Thuis ontlaadt de spanning zich. De ouders voelen zich wanhopig, veel geschreeuw en ruzie.
DOOR JACKY KRIJGT IEDEREEN HULP
Jacky is 13 jaar, als ze op school wordt betrapt bij het stelen van een portemonnee. Na aanmelding bij Molendrift blijkt dat Jacky het thuis niet gemakkelijk heeft. Ze woont sinds kort weer bij haar moeder, die ze de afgelopen drie jaar niet of nauwelijks heeft gezien. Moeder Sonja heeft een verstandelijke beperking en runt in haar eentje het gezin. Jacky heeft nog 2 broers en een klein zusje. De jongste is vier jaar en heeft een andere vader. Sonja krijgt hulp van een gezinsbegeleidster, maar de terugkomst van Jacky lijkt haar draagkracht te boven te gaan.
GILDO ONTDEKT WAT HIJ WEL KAN
‘Het zag er even niet zo goed uit’, vertelt Nynke Aukes, ‘toen Gildo bij Molendrift werd aangemeld, had hij net zijn eerste wiet verhandeld. Twaalf jaar was Gildo en op het moment dat hij zijn CITO nog moest maken, stonden de wijkagent en de leerplichtambtenaar al op de stoep.’ Uit het dossier blijkt dat Gildo een ADHD-diagnose heeft, vastgesteld op zijn tiende jaar. ADHD is een risicofactor voor ontsporing, dat is bekend. Gildo dreigde ook af te glijden. Er was niemand in zijn buurt die controle over hem had. En van Gildo zelf kon je het niet eisen.